Bowak, nomada, sustraiez eta ametsez umezurtz, egun batean botila bat aurkitu zuen itsasertzean. Barruan mezu bat aurkitu zuen, eta zerbaitek bilaketa bat bultzatu zuen hartzailearengana. Bidea hain izan zen aberatsa, ia obsesio bihurtu zen.

Itxaronaldiak eta bilaketa-kilometroak, botila baten kristal distiratsuan sartuta nabigatu zuten ehunka mezu helarazteko.

Mezu batek leku honetara ekarri du, eta itsasora mezu bat bidali zuen norbait topatzea espero du.

Pertsona hori ez da agertuko, baina zerbait berezia du leku honek, zerbait familiarra, etxe bateko beroa bezain arraroa berarentzat.

Eta mezu berri bat irakurriko du. Itsasoak idatzia, agure jakintsu hori, bere balentrien lekuko eta bere absentzien jakitun. Itsasoak gidatu ditu bere urratsak haraino, toki horretan aurkituko dute Bowaren hegoek lurra sustraiak ainguratzeko.

Ikuskizuna pertsonaiaren egoera emozional ezberdinetatik igarotzen da, diziplina anitzeko zirkuko lengoaian oinarritzen direnak: magia efektuak, modu akzidentalean sortzen direnak, espazio horren berezitasuna indartuz. Botilei buruzko ikerketa bat garatzea: manipulazioa, orekak eta objektuaren desmitifikazioa, pertsonaia, eszenografia edo euskarri-elementu hutsa eginez. Aireko akrobazia, karga teknikokoa, baina modu organiko eta koherentean garatua eta, jakina, umorea eta poesia zeharkako elementu gisa.